της Ντίνας Μπατζιά
Αν και πιστεύω πως δεν ταιριάζουν στην Κερατέα ούτε οι επέτειοι, ούτε τα μνημόσυνα, αλλά ούτε και οι απολογισμοί –πόσο μάλλον όταν τίποτα δεν έχει τελειώσει και ο αγώνας συνεχίζεται- είμαστε όλοι μας εδώ σήμερα , ένα χρόνο μετά την εισβολή και άγρια επίθεση των δυνάμεων καταστολής του κράτους στην Κερατέα και όλη τη Λαυρεωτική, στην πόλη, τη φύση της και τους κατοίκους, περισσότερο για να δηλώσουμε αυτό ακριβώς: ότι ο αγώνας συνεχίζεται, ΚΑΙ να επικαιροποιήσουμε μες τις δύσκολες ώρες που περνά ο λαός το σύνθημα: «Να γίνει Κερατέα κάθε γειτονιά» ή «Όλη η Ελλάδα να γίνει Κερατέα».
Τόσο σαν δημοσιογράφος, όσο και σαν μέλος της ομάδας Art Resistance, το θέμα της Κερατέας το έζησα μέσα από την αντοχή και το πείσμα των κατοίκων στα οδοφράγματα της Λαυρίου τις παγωμένες μέρες και νύχτες του περσινού χειμώνα, μέσα από την 4μηνη επιμονή τους και το σθένος τους να εμποδίσουν τα σχέδια κυβέρνησης και άπληστων μεγαλοεργολάβων για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο, μέσα από την αλληλεγγύη και την ενότητά τους αν και προέρχονταν από διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις.
Έζησα την αξιοπρέπεια των ανθρώπων εδώ, την φιλοξενία τους, την αποτελεσματικότητα τους τον περασμένο Απρίλιο όταν διοργανώναμε από κοινού το keatea Art Resistance Festival.
Είδα την αμεσοδημοκρατική λειτουργία τους, με συνελεύσεις, συντονιστικό, αυτοοργάνωση και συλλογικοποίηση της δράσης, πρωτοφανή κινηματικά χαρακτηριστικά για τον τόπο μας.
Έζησα τη γέννηση μιας νέας εμπειρίας αντίστασης, στην οποία το λαϊκό κίνημα έδωσε χαρακτηριστικά σύγκρουσης απέναντι στην καταστολή και την χωρίς την παραμικρή κοινωνική συναίνεση προσπάθεια εφαρμογής αναχρονιστικών σχεδίων για τα απορρίμματα.
Είδα όμως και την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, με προτάσεις, μελέτες, με συμμετοχή σε άλλες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες για το ίδιο θέμα.
Από την άλλη είδα και τις μάχες που έδωσαν απέναντι στην αποσιώπηση, καθώς και την καταδίκη από τα περισσότερα μμε, για το ζήτημα εδώ, με δημιουργικότητα. Δημιούργησαν εργαλεία επαφής με την κοινωνία, δεκάδες sites, blogs και σελίδες στα social media, εκδηλώσεις πολιτισμού.
Έζησα τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και μέσα από τη συμπαράσταση χιλιάδων κόσμου απ΄όλη την Ελλάδα που φώναζε «να γίνει Κερατέα η κάθε γειτονιά». Επίκαιρο παρά ποτέ το σύνθημα.
Γιατί, ναι, η Κερατέα νίκησε. Τη μάχη όμως. Ο πόλεμος είναι εδώ, είναι για όλους μας, είναι και πάλι κοινός ο εχθρός, είναι κάθε επιχείρηση λεηλάτησης του περιβάλλοντος και της ζωής μας. Ο αγώνας της Κερατέας απέκτησε συμβολική διάσταση. Είναι μοιραίο λοιπόν, όπως πέρσι είπατε «όχι, δεν θα περάσουν», να το πείτε πάλι παντού. Είστε καταδικασμένοι, θα έλεγα, όπως όλοι μας, να μην αφήσουμε να περάσει ότι καταδυναστεύει τη ζωή μας και υπονομεύει το μέλλον των παιδιών μας.
Αυτά λοιπόν. Να πω ότι η Art Resistance είναι και θα είναι εδώ, σ΄αυτό το πρωτοφανές μέτωπο αντι-εξουσίας, και θα είναι παντού, όπου η ίδια η κοινωνία, ο λαός, παίρνει τη ζωή του στα χέρια του. Να σας ευχαριστήσω για την ευγένεια ψυχής και τη φιλοξενία σας, πάνω απ΄όλα για τις νέες εμπειρίες αντίστασης που διδαχθήκαμε.
Και για όσους καταλαβαίνουν «Νουκ Ντο Σκόιν»
ΤΟ PROJECT ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ 10 ΚΑΙ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011