Tuesday, April 17, 2012

Αλοίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Δημήτρη, Μήτσο, κύριε Μητροπάνο

Και σ' αυτούς που δεν δάκρυσαν στη ζωή...
Η μεγαλύτερη εναπομείνουσα λαϊκή φωνή σίγησε. Έφυγε κι αυτός αφήνοντας μετέωρο το τι ακριβώς είναι λαϊκό σήμερα. Δεν υπηρέτησε τίποτα, με τη μεγαλόστομή έννοια. Εξέφραζε αυτό που ήταν. Στα Τρίκαλα, στην Αχαρνών, στα βόρεια προάστια. Στο χωράφι, στο ξυλουργείο, στο τραγούδι. Αριστερός φυσικά, και πάλι όχι με την μεγαλόστομη έννοια. Απλά λαϊκός. Κι όταν τραγουδούσε τον "Αφέντη Λαό" και "Της ξενιτιάς", κι όταν τραγουδούσε το "Αλοίμονο", τις "Καλαμιές", μετά τη "Ρόζα" και τα "Λαδάδικα".

Σκέφτομαι τι γλέντια θα κάνουν τώρα εκεί πάνω. Λοίζος, Ρασούλης, Παπάζογλου, Μητροπάνος, Ξυλούρης, Μπιθικώτσης, Ρίτσος, Χατζηδάκις, Βέγγος. 
Μια χαρά θα περνάνε.

Εδώ η εθνική μας μοναξιά....



No comments: