Έλλη, αντίο! Η Έλλη Δέλιου, η μοναδική σολίστ του μουσικού πριονιού, πέθανε στις 12 Απριλίου 2012, μετά από μακροχρόνια ασθένεια. Οι Τσιριτσάντσουλες, κρατάμε στη μνήμη μας την sui generis φυσιογνωμία της Έλλης, όπως την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε. Η Έλλη δεν ήταν απλώς η δασκάλα του μουσικού πριονιού για τον Νίκο Γιούσεφ: Έδειξε σε όλη την ομάδα τι πάει να πει πείσμα, τι σημαίνει βούληση, και κατόρθωσε να μας κερδίσει με την παρουσία της. Έλλη θα σε θυμόμαστε πάντα… Τσιριτσάντσουλες Δείτε την ταινία ντοκιμαντέρ για τη ζωή της: Συναντήσεις με τη σολίστ του μουσικού πριονιού ΕΛΛΗ ΔΕΛΙΟΥ Δείτε την τελευταία ζωντανή εμφάνιση της Έλλης Δέλιου, στη συναυλία που δόθηκε στον “Παρνασσό” στις 27 Σεπτεμβρίου 2010. Η σελίδα της Έλλης Δέλιου στο myspace.Συναντήσεις με τη σολίστ του μουσικού πριονιού ΈΛΛΗ ΔΕΛΙΟΥ (Elly Deliou)

Συναντήσεις με τη σολίστ του μουσικού πριονιού ΈΛΛΗ ΔΕΛΙΟΥ (Elly Deliou)

 http://www.tsiri.tv/?videos=%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7

Οι ΤΖΙΤΖΙΚΕΣ στο ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 την Κυριακή 22/4

Οι "Τζίτζικες" είναι ενα από τα λίγα συγκροτήματα νέων παιδιών που παίζουν σήμερα δημοτικά τραγούδια. Και θα είναι μαζί μας την Κυριακή από τις 3 - 4.30 το μεσημέρι στην εκπομή "Λίγο Ελλάδα Ακόμη" με τη Ντίνα Μπατζιά.
Ένα  πενταμελές σχήμα παραδοσιακής μουσικής στην Αθήνα που ιδρύθηκε μόλις δύο χρόνια πριν. Έχουν εμφανιστεί σε πολλές μουσικές σκηνές, συναυλιακούς χώρους, μουσικά καφενεία και άλλα κέντρα διασκέδασης εντός κι εκτός Ελλάδας.
Σκοπός μας-λένε- είναι να παίζουμε παραδοσιακή μουσική από όλα τα μέρη της Ελλάδας, προσπαθώντας να την αποδίδουμε στην αυθεντική της μορφή και έχοντας ως τελικό προορισμό το γλέντι και τη χαρά!
Δημοτικά τραγούδια από τη Μικρά Ασία και τα Δωδεκάνησα, τη Μακεδονία και την Ήπειρο, τις Κυκλάδες, τη Θράκη και τη Ρούμελη καθώς επίσης σμυρνέικα και ρεμπέτικα που αποτελούν τη "γέφυρα" ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο τραγούδι.
Μια γέφυρα, θα συμπλήρωνα, που ενώνει τους λαϊκούς παραδοσιακούς πολιτισμούς που έχουμε κληρονομήσει, πολύ πριν ανακαλυφθούν τα σύνορακι ότι άλλο μας χωρίζει.

Άννα Χαιδεμενάκη / τραγούδι
Λένα Τσαμπούρη /βιολί
Νίκος Αρμάγος / κλαρίνο
Νίκος Τερζάκης / λαούτο
Φωκίων Αποστολόπουλος / κρουστά

e-mail: tzitzikes@yahoo.com

Αλοίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν Δημήτρη, Μήτσο, κύριε Μητροπάνο

Και σ' αυτούς που δεν δάκρυσαν στη ζωή...
Η μεγαλύτερη εναπομείνουσα λαϊκή φωνή σίγησε. Έφυγε κι αυτός αφήνοντας μετέωρο το τι ακριβώς είναι λαϊκό σήμερα. Δεν υπηρέτησε τίποτα, με τη μεγαλόστομή έννοια. Εξέφραζε αυτό που ήταν. Στα Τρίκαλα, στην Αχαρνών, στα βόρεια προάστια. Στο χωράφι, στο ξυλουργείο, στο τραγούδι. Αριστερός φυσικά, και πάλι όχι με την μεγαλόστομη έννοια. Απλά λαϊκός. Κι όταν τραγουδούσε τον "Αφέντη Λαό" και "Της ξενιτιάς", κι όταν τραγουδούσε το "Αλοίμονο", τις "Καλαμιές", μετά τη "Ρόζα" και τα "Λαδάδικα".

Σκέφτομαι τι γλέντια θα κάνουν τώρα εκεί πάνω. Λοίζος, Ρασούλης, Παπάζογλου, Μητροπάνος, Ξυλούρης, Μπιθικώτσης, Ρίτσος, Χατζηδάκις, Βέγγος. 
Μια χαρά θα περνάνε.

Εδώ η εθνική μας μοναξιά....

Οι καλεσμένοι μας τις 2 προηγούμενες Κυριακές.

 Με τη Νεκταρία Καραντζή στο στούντιο, λίγο μετά τη δίωρη εκπομπή μας

Όλοι οι καλοί χωράνε. Με το συγκρότημα Τρίτη Όχθη. Κι έλειπαν και δύο μέλη.

Ο Χρίστουλας, ο Μάριος, οι Ρομά και η Τρίτη Όχθη σήμερα στο ΚΟΚΚΙΝΟ

Από τις 2.30 μέχρι τις 4.30 μιλάμε για τα γεγονότα που συγκλόνισαν τη βδομάδα που τελειώνει  σημερα, Κυριακή των Βαίων λέει το ημερολόγιο, Παγκόσμια Ημέρα των Ρομά, με καλεσμένους το συγκρότημα Τρίτη Όχθη από το Ηχοτρόπιο, που τους θυμόμαστε από το Σύνταγμα το προηγούμενο καλοκαίρι

http://tritioxthi.blogspot.com/
http://www.youtube.com/watch?v=X3k21dvHMKc
 Αφιερωμένο σε όλους τους Αγανακτισμένους. Για να μην ξεχνάμε.

Το τραγουδι "Σύνταγμα πρώην Λιανοχορταρούδια" όπως διασκευάστηκε και ειπώθηκε στην πλατεια Συντάγματος απο το μουσικό σχήμα "Τρίτη οχθη"
Με κόσμο και αγανάκτηση το Σύνταγμα γεμάτο
με πάθος με συσπείρωση και αδειανό το πιάτο.
τριγύρω μου όλες οι φωνές συνέλευση έχουν στήσει
Κι οι ασφαλίτες στη γωνιά, τη βάρδια έχουν αρχίσει.

Κάτι φταίει, ρε μπαμπά
και δεν ξέρω πώς να αντέξω
δώς μου κάτι να πιστέψω.

Μεγάλωσα στη φυλακή μιας γυάλινης οθόνης
και μιας αγάπης που πονά γιατί εσύ πεισμώνεις.
Με μάσκες και με ρόπαλα με ματ και δακρυγόνα
και αυτό το μάτι που κοιτά ψηλά από την κολόνα,

Σε τι κόσμο ρε μπαμπά
με έχεις φέρει για να ζήσω
δώς μου κάτι να ελπίσω.

Εικόνες κατανάλωσης γέμισαν το μυαλό μου.
Πόλεμοι και Βαρβαρισμοί γίνονται για καλό μου.
Μνημόνιο και τρόικα ορίζουν τη ζωή μου
αγώνας ε κατάντησε η επιβίωση μου.

Μα τι κόσμο τελικά
θα αντικρίσουν τα παιδιά μας
ποια είν' τα λόγια της καρδιάς μας.

Δεν είναι η πρώτη, είναι όμως αυτή που θα ανάψει τη φωτιά...

τα είπε όλα στο σημείωμα που άφησε ο αυτόχειρας της πλατείας Συντάγματος. 4 Απρίλη 2012 δόθηκε το κάλεσμα. Και η παρακαταθήκη που αφήνει για τη νέα γενιά. Ας μη πάει χαμένο, ας μην περάσει σαν ένας θάνατος από απόγνωση αλλά από ευθύνη, ας τιμωρήσουμε τους δολοφόνους.