Wednesday, December 17, 2008

ΠΟΙΗΜΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Η γενική απεργία


Ενα παιδί τρέχει μέσα στις φωτιές.
Η άσφαλτος είναι θάλασσα.
Η φωνή μνήμη και η μνήμη μαχαίρι
που σχίζει τη χάρτινη ησυχία σας.
Ενα παιδί τρέχει μέσα στις φωτιές
να σπάσει την τζαμαρία της Ιστορίας.
Εδώ είναι, εκεί είναι.
Ανοιξη είναι,θέρος είναι,
αέρας είναι και μας παίρνει μαζί του

1 comment:

ο δείμος του πολίτη said...

Πολύ ωραία στιχουργική, όλο νόημα βαθύ.