Bitter. Sweet. Alive. Salto, Resalto
Το ξυπόλυτο τάγμα καρφωμένο στο κεφάλι μου τις τελευταίεςμέρες. Να είσαι παιδί, παράτολμος. Με ένα παιχνίδι, μια τρέλα, να ξεγελάς τοθάνατο.
Σαλτάρεις λες. Η πολύ λογική οδηγεί στη τρέλα, και το πιοτρελό είναι να βλέπεις τη ζωή όπως είναι, κι όχι όπως θα έπρεπε να είναι, έχειπει σοφά ο Θερβάντες.
Να ορμάς μπροστά, σα να μη σε νοιάζει για όσους έχουν έτοιμο το μαρτύριο που θα σε ξεσκίσει.
Να σαλτάρεις, και κάθε ντου να γίνεται τραγούδι ψυχής. Μετη φόρα και το πάθος που έχουν τα νιάτα, χωρίς εμμονές, συμβάσεις κιεξαρτήσεις.
Salto - resalto. Αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Που ξερνάειτη συνήθεια και το φόβο. Που ρίχνει στον Καιάδα τις ανίερες, βασισμένες σε υποκριτικέςαμοιβαίες συνθηκολογήσεις, αγάπες. Τις χωρίς ευθύτητα, πάθος, ελευθερία. Τιςπρόστυχες, κατά συνείδηση, επιλογές.
Θα έρθει η ώρα για όσους έπαιξαν στη ζωή με καβάντζες, ναλογοδοτήσουν στον ίδιο τους τον εαυτό. Ποιος προσπάθησε να συντηρήσει με το ζόρι μια συνθήκη μέχρι το θάνατο, και δεν του γύρισεπίσω το γαμημένο το ζόρι να του φάει τα σωθικά; Και ποιος τέτοιος, την ύστατηστιγμή δεν έκλαψε για τη ζωή που δεν έζησε;
Μα η ζωή, κατά πως φαίνεται,δεν είναι ούτε απόλαυση, ούτε μαρτύριο. Είναι όπως η σοκολάτα. Bitter. Sweet. Alive.
Για τους σαλταδόρους έλεγα: Αν είναι γιατο ψωμί, ή ένα κωλοεισιτήριο ή ένα ντου στο σούπερ μάρκετ, μία μάχη για ναέχουμε τη ζωή που θέλουμε, ίσως να αξίζει ένα salto mortale. Σ' αυτό τοΑν, ας βάλει ο καθένας ότι αγαπάει.
Ντίνα Μπατζιά
Το σχεδόν και το ίσως
που απ' τα χείλη σου βγαίνει
μόλις κάνω να φύγω
πίσω με φέρνει.
Σαλτάρεις λες. Η πολύ λογική οδηγεί στη τρέλα, και το πιοτρελό είναι να βλέπεις τη ζωή όπως είναι, κι όχι όπως θα έπρεπε να είναι, έχειπει σοφά ο Θερβάντες.
Να ορμάς μπροστά, σα να μη σε νοιάζει για όσους έχουν έτοιμο το μαρτύριο που θα σε ξεσκίσει.
Να σαλτάρεις, και κάθε ντου να γίνεται τραγούδι ψυχής. Μετη φόρα και το πάθος που έχουν τα νιάτα, χωρίς εμμονές, συμβάσεις κιεξαρτήσεις.
Salto - resalto. Αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Που ξερνάειτη συνήθεια και το φόβο. Που ρίχνει στον Καιάδα τις ανίερες, βασισμένες σε υποκριτικέςαμοιβαίες συνθηκολογήσεις, αγάπες. Τις χωρίς ευθύτητα, πάθος, ελευθερία. Τιςπρόστυχες, κατά συνείδηση, επιλογές.
Θα έρθει η ώρα για όσους έπαιξαν στη ζωή με καβάντζες, ναλογοδοτήσουν στον ίδιο τους τον εαυτό. Ποιος προσπάθησε να συντηρήσει με το ζόρι μια συνθήκη μέχρι το θάνατο, και δεν του γύρισεπίσω το γαμημένο το ζόρι να του φάει τα σωθικά; Και ποιος τέτοιος, την ύστατηστιγμή δεν έκλαψε για τη ζωή που δεν έζησε;
Μα η ζωή, κατά πως φαίνεται,δεν είναι ούτε απόλαυση, ούτε μαρτύριο. Είναι όπως η σοκολάτα. Bitter. Sweet. Alive.
Για τους σαλταδόρους έλεγα: Αν είναι γιατο ψωμί, ή ένα κωλοεισιτήριο ή ένα ντου στο σούπερ μάρκετ, μία μάχη για ναέχουμε τη ζωή που θέλουμε, ίσως να αξίζει ένα salto mortale. Σ' αυτό τοΑν, ας βάλει ο καθένας ότι αγαπάει.
Ντίνα Μπατζιά
Το σχεδόν και το ίσως
που απ' τα χείλη σου βγαίνει
μόλις κάνω να φύγω
πίσω με φέρνει.
No comments:
Post a Comment