έχω να γράψω εδώ στο blog...Σκέφτομαι καμιά φορά πως αν ήμουν εργάτρια, πωλήτρια, μοδίστρα, θα έγραφα πολύ περισσότερο, ίσως πιο προσωπικά, πιο αυθόρμητα... όμως κοντεύω να στεγνώσω...Είναι που όσο με θυμάμαι γράφω. Πρώτα, το σχολείο, ξέρεις γενικά όλες οι σπουδές...και μετά, πριν κλείσω τα είκοσι να γράφω για να ζήσω, κι όχι να ζω για να γράφω. Πως αντιστράφηκαν όλα; Και το βιβλίο που έχω ξεκινήσει τέσσερα χρόνια τώρα, είναι αδυνατον να το τελειώσω. Έχω να το πιάσω μήνες. Έτσι και το blog, έτσι κι οι στίχοι για τα τραγούδια. Γράφω για τον Τύπο, τα κείμενα της εκπομπής, για τις Πρωτοβουλίες και τις Συνελεύσεις, σημειώσεις από σεμινάρια και πάει λέγοντας...Κι ότι με ευχαριστούσε και το έκανα για μένα, πάλι με τη γραφή είχε να κάνει. Και να, που νιώθω άδεια πια...φεύγουν κείμενα που χρωστάω, που είναι δουλειά μου. Τα δικά μου μπλοκαρισμένα. Γι' αυτό λεω να βρω κάτι που θα δουλεύουν τα χέρια, το κορμί, και το μυαλό δεν θα σκέφτεται αλλο... λέω να μάθω ξυλουργική...
Καλό βράδυ!
No comments:
Post a Comment